Toprak, Turgutlu’nun en önemli zenginliklerden birisidir. Hem tarımsal üretimin verimini oluşturması hem de toprak sanayisinin hammaddesi olarak benzerine kolay rastlanmayacak kaliteden olmasıyla ilçe ve çevresinin toprağı, çok değerli bir maden durumundadır. Hammaddenin değeri, hem avantajlar hem de dezavantajlar getirmiştir yöreye.
Toprağın sanayi ürünü olarak tuğlaya, kiremite dönüştürülmesi, bu sektörden binlerce insanın geçimini sağlamasına vesile olmuştur. Öte yandan toprağın hammadde olarak alındığı bazı bölgeler, tarımsal anlamda kullanılamayacak hale gelmiştir. Bu bölgeler, ilçenin toprak sanayinde ülkenin en önemli merkezi olduğu 1980’li, 90’lı yıllarda hızla zarar görürken maalesef rehabilite edilmemiştir. Bunun sonucunda Çakal Azmağı’nda, Çepnidere köyünün arka kısmında ve Selvilitepe Mahallesi’nin güneyinde geniş çukurlar, göletler oluşmuştur.
Duayen gazeteci Doğan Çizmeci’nin objektifine yansıyan gördüğünüz fotoğraflar da 1987 yılında Çepnidere yakınlarındaki toprak ocaklarının kullanımına dair önemli birer belge durumunda. Göletlerin göründüğü fotoğraflar ise maalesef acı bir hatırayı barındırıyor. 1980’li yıllardan itibaren neredeyse her yıl birkaç çocuk veya genç toprak alınması sonucu çukurlaşarak yağmur sularının dolmasıyla birer gölet haline bu gibi alanlarda boğularak can veriyor. İşte o facialardan birisi sonrasında göletin kenarında bir umut bekleyenler ve arama çalışmaları. Doğanın sunduklarını elbette kullanacağız, ama asıl soru bunu nasıl yapacağımız olmalı galiba…
Fotoğraflar: Doğan Çizmeci
Yazı: Mehmet Gökyayla
Yorumlar
Kalan Karakter: