Manisa’nın Turgutlu ilçesi Cumhuriyet Mahallesi, Barbaros Sokak’ta, lise arkasında yer alan o eski fırın… Yıl 1969. Çocukluk günlerimizin sessiz şahidi, hayatımıza sıcak ekmek kokusuyla karışan bir dost.
Evimiz bu sokaktaydı. O zamanlar şimdiki gibi oyun alanlarımız yoktu. Topumuzu alır, lise bahçesine giderdik. Ancak top, inatçı bir çocuk gibi sürekli arka sokağa, fırının olduğu yere kaçardı. Her defasında bizi o eski sokakla ve fırının sıcaklığıyla buluştururdu. O fırını bilirim, daha o günlerden… Mahallenin kadınları evlerinde mayaladıkları hamurları alır, fırının yolunu tutardı. O sıcak taş fırından yayılan koku, sokağı adeta bir bayram yerine çevirirdi.
Aradan yıllar geçti. Pazartesi günü bir haber için sokağa girdiğimde, o eski fırın gözlerimin önünde yeniden canlandı. Fakat gördüğüm manzara yüreğimde derin bir iz bıraktı: Fırının kapıları ve pencereleri tuğlalarla kapatılmıştı. Sessizliğe gömülmüş, zamana yenik düşmüş bir hatıra… Ya eski bir yapı olduğu için korunmaya alınmıştı ya da yeni bir müteahhidin eline düşeceği günü bekliyordu.
Sokağın eski neşesi yerini hüzne bırakmıştı. Bir zamanlar hayat dolu olan bu yerin böyle unutulmuş hali, gözlerimden birkaç damla yaş süzülmesine neden oldu. Hayat, anılarımızı bile bizden alıp götürüyor. Yalan dünya...
Doğan Çizmeci
