Maruzatımız var !

Maruzatımız var !

Dün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler günü idi. Bizim, sahada bu

       Maruzatımızı aslında dünkü sayımızda yayınlamaya karar vermiştik. Ancak dünü (10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günümüzü) yaşamadan, önyargılı davranmayalım diye, bu maruzatı ertelemiştik. Dünü görelim demiştik. Belki yanılırız, belki haksızlık ederiz, belki Sayın Başkanımız ve Cemiyetimiz;  Saygın meslektaşlarımızı  32 yıl sonra en azından dün bir araya toplar, sohbet eder,  maruzatlarımızı  dinler ümidine kapılmıştık. Yazık ki devran değişmedi.

 Sayın Başkan 3 ayda bir kilidini  açtığı Cemiyetimizde,  Protokol’ün ziyaretlerini yönetim kurulu ve birkaç meslektaşımız  ile birlikte  kabul etti.  Bu ziyaretlerde;  Cemiyetimizin hiçliğinden habersiz iyi niyetli  Protokol’ümüz, Sayın Başkanımızın ne kadar vasıflı bir yönetici olduğu (?)  ve üyeleri  ile kurmayı başardığı (?) mükemmel diyaloglar konulu konuşmalarını dinlediler. Öte yandan Cemiyetimize yapılan bu ziyaretlerden, saatlerinden  çoğunluk üyenin haberi dahi olmadı. Bir gün öncesinden gazetelere maillenen bir paragraf geçiştirilmiş  kutlama yazısı ile, günümüz kutlandı. Durum bundan ibarettir.

      Oysa biz sahada aktif çalışan gazeteciler, bu yılda gazeteci lehine hiçbir gelişme olmayacağından emin olduğumuzdan, günümüze  dikkat çekmek üzere bir etkinlik gerçekleştirmeye niyetlenmiştik. Ancak Manisa da biz çalışan Gazeteciler den sorumlu Cemiyet Başkanımız ve Yönetim kurulumuz; yine topu taca atmayı, Sayın Belediye Başkanımızın biz Gazetecilerin onuruna vereceği yemeğin, Cemiyetimizin sorumluluğunu hafifletebileceğini düşünmüşlerdi.

      Sayın Belediye Başkan’ımıza müteşekkiriz. Zira her yıl  bizi hatırlamakta, memnun  kılmaktadır. Cemiyetimizin  sahiplenmediği gazetecileri sahiplenmektedir. Hatta teknik  Cihaz eksikliklerimizin  giderilmesinde de katkıda bulunmaktadır. Sayın Başkanımızın bu katkıları asla yatsınamaz. Gönlü ve gücü ile hep gazetecinin yanında yer almıştır.

   Dedik ya; Çalışan Gazeteciler olarak Cemiyet Yönetimine ilk defa, hakkımız olduğuna inanarak bir etkinlik önerisi sunmuştuk. Ancak  Sayın Başkanımız  32 yıl yaptığı Başkanlık görevi süresi boyunca hiç değiştirmediği umarsız tavrını, bu yılda uygulamayı yeğlemiştir.  Etkinlik önerimiz Başkanımız ve yönetimimiz tarafından reddedilmiştir. Hatta ret kararı dahi; bizzat bir iletişim aracı kullanılarak, bizlere bildirilmek ihtiyacı dahi görülmemiştir . Böyle bir önerimiz olduğu diğer meslektaşlarımıza  da bildirilmemiştir. Demokrasiye  inandığını savunan Başkanımız ve yönetimi biz  çalışan gazetecilerin demokratik haklarını kullanmalarına engel olmuştur. Kısacası; ”Yönetim olarak biz ne dersek O olur. Sizlerin fikirleri ve istekleri dikkate  alınmaz. Demokrasi Manisa Gazeteciler Cemiyetinde işlemez.”  Demeye getirilmiştir.

Oysa önerimiz ret edilmese idi;

Biz Sahada aktif çalışan emekçi Gazeteciler; hep birlikte Cumhuriyet Meydanına toplanacak, Protokol’e son derece şık bir kompozisyon ile   20 dakikalığına  makinelerimizi teslim edecek, onlardan bizleri fotoğraflamalarını isteyecek, sesiz-sedasız basın bültenimizi okuyarak mesleğimizi icra ederken yaşadığımız sıkıntıları dillendirecektik.  Vasıtayla da; Türkiye Tarihinde yaşanmamış bir ‘10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü’ etkinliği ile Manisa’nın adını bir kez daha ulusal mecralara taşıyacaktık. Eylem yapmayacaktık. Boykot etmeyecektik.   Demokratik bir istemdi. Ancak ileri demokrasi  işlemedi.

VE DİYECEKTİK Kİ;

*Budanan 212 haklarımız iade edilsin.

*Cemiyetimiz ve Başkanımız meslektaşlarına sahip çıksın. Haklarını korusun ve arasın. İşsiz kaldıklarında ‘ARKALARINDA BİR CEMİYET GÜCÜ VAR’ izlenimi yaratsın.  

*Fikir işçisi olarak emek veren ve toplumu bilgilendirmekle yükümlü bizleri, komik maaşlara çalıştırılmasının önüne geçilsin.

*Sigortalarımız, yıpranmalarımızda göz önünde bulundurularak tabandan değil, tavandan yatırılsın. Sigortasız Fikir işçisi çalıştıran kurumlara gerekli cezalar kesilsin, tekrarı halinde de kat-i kararlar alınsın.

*Gazeteci haber yapmak için gittiği yerlerin  ulaşım ücretlerini   %80 kendi cebinden ödemektedir.  Buda zaten düşük olana maaşlarımızı korkunç derecede etkilemektedir.  Gazetecilerin ulaşım ihtiyaçlarında indirime gidilsin.

*Gazeteciler Cemiyetine Türk Telekom’un sponsorluğunda  sınırsız internet bağlansın.

*Gazeteciler Cemiyeti  binası bir sponsor yardımı ile değiştirilerek, genişletilsin. Gazetecilerin çalışabileceği, vakit geçirebileceği, toplanabileceği ve hatta sosyal aktivitelerini yapabilecekleri, bilgi paylaşımlarını gerçekleştirebilecekleri, günün muhasebesini yapabilecekleri, kendi döner sermayesini kazanabileceği bir hizmet binası haline getirilsin.

*Cemiyetimizin biz gazetecilere hiçbir katkısı bulunmaması gerekçesi  ile, çoğu meslektaşımız aidatlarını ödememektedir. Akan suyun yönünü değiştirmek çok kolaydır. Cemiyet asli işini yaparsa, üyelerde aidatlarını  fazlasıyla ödeyecektir.  

* Haber yapılan kesimlerin; (Bürokrat, siyaset, sendika, sivil toplum örgütleri…vs. ) haberin yapıldığı mekan, zaman, oturma konumu, gazeteciye yaklaşım, gazetecinin haber muhataplarına yaklaşımı, teknik beklentiler yeniden gözden geçirilsin. Bu konularda gazetecilik mesleğinin saygınlığını ekarte edecek davranışlardan  vazgeçilmesi için gerekli çalışmalar yapılsın.

*Meslek içi eğitimler verilsin.

*En azından ayda bir tüm yetkili kurumlarla basın konseyi toplantıları yaparak, aylık değerlendirmeler ve brifingler alınsın.

       Ancak; yazık tır ki yine diyemedik… 30 küsür yıldır diyemiyoruz. Toplumu bilgilendirmekle yükümlü biz Gazeteciler, yazık ki kendi sıkıntılarımızı duyurmakta imtina ediyoruz.  Zira Gazeteci hep; sızlanmasının şık olmayacağını, saygı ve protokol sınırlarını korumayı düşünür. Ancak Manisalı Gazetecilerin böyle kaderlerine terk edilmesi, bıçağı kemiğe dayatmış, bu açıklamayı  buradan yayınlamak zorunluluğu doğurmuştur.  Biz de Manisa da aktif olarak çalışan 40 Küsür emekçi, fikir işçisi meslektaşım adına, meydanda söyleyemediklerimizi, söyletilmeyenleri burada dillendirmek istedik… Bazılarımızın hoşuna gitmiştir. Bazılarımızın gitmemiştir. Bu durumdan rahatsız olanlar  ivedilikle işgal ettikleri makamları doldurmalıdırlar.  Sayın Başkanımız Boş Evliya Çelebi’likten bir müddet olsun uzak durarak, aldığı  yükümlülükleri sırtlanmalıdır.

     Bize, emeklerimize, haklarımıza sahip çıkılsın. Bizde ancak o zaman makam işgalcilerine sahip çıkarız…Maruzatımız dır…

                                                                                   Saygıyla…     Nurgül YILMAZ