‘İçimizdeki Engeller’ makalesiyle duygulandırdı

‘İçimizdeki Engeller’ makalesiyle duygulandıran genç öğrenciyi onurlandırdılar   TURGUTLU’da bir yerel gazetede Senem Aka Anadolu Lisesi öğrencisi Suzan Gökhan’ın duygu ve düşüncelerine yer verdiği “İçimizdeki Engeller” başlıklı makalesi karşısında duygulanan ilçedeki engelli derneklerin yöneticileri, “Biz engellilerin duygu ve düşünceleri ancak bu kadar iyi tarif edilebilir” diyerek onurlandırdıkları Suzan Gökhan’ı evinde ziyaret ettiler.             Turgutlu Bedensel Engelliler Derneği ve Uluslararası Engelliler Derneği Turgutlu Şubesi yöneticileri, aynı sokaktaki engelli yaşamından esinlenerek, “İçimizdeki Engeller” başlıklı makaleyi paylaşan genç öğrenci Suzan Gökhan’ı evinde ziyaret etti. İstasyonaltı Mahallesi Muhtarı Felemez Acar’ın da yer aldığı ziyarette, engellilerin duygu ve düşüncelerine tercüman olan makale karşısında memnuniyetlerini ifade eden Turgutlu Bedensel Engelliler Derneği adına Av. Hasan Namak ve  Necdet Aracı genç öğrenciye birer kitap hediye etti. Uluslararası Engelliler Derneği Turgutlu Şube Başkanı Mehmet Çetin ise Suzan Gökhan’ın kırtasiye masrafları için 100 TL verdi.            Aynı sokağı paylaştığı çevresindeki engellilerin yaşamı, duygu ve düşüncelerinin “İçimizdeki Engeller” başlıklı makalesini yazarken en büyük esin kaynağı olduğunu söyleyen Suzan Gökhan, bir yarışma sonucu ortaya çıkan yazının, toplumun engellilere bakış açısına olumlu katkı vermesini umduğunu söyledi. İstasyonaltı Mahallesi’nde böyle makalenin ortaya çıkmasının kendisini çok duygulandırdığını söyleyen mahalle muhtarı Felemez Acar, yerel yöneticilerin bu çocuklara sahip çıkmasını istedi.  Suzan Gökhan ve ailesini ziyaret ederek onurlandıran engelliler dernekleri yöneticilerine de teşekkür etti. Muhtar Acar, “Göç alan bir semt olan mahallemizdeki Mehmet Gürel İlköğretim Okulu mezunu ve Senem Aka Anadolu Lisesi’nde eğitim öğretimine devam eden öğrencimiz Suzan Gökhan’a duygu ve düşüncelerini engelliler için yazmış olduğu makaleden dolayı mahalle muhtarı olarak teşekkürlerimiz bir borç bilip bu çocuğumuza ve bütün çocuklarıma sahip çıkılmasını başarılarının devamını daha da ileriye taşımaları için herkese bir görev düştüğü inancındayım.”şeklinde konuştu.   Suzan Gökhan’ın paylaştığı ‘İçimizdeki Engeller’ başlıklı yazı karşısında duygulandıklarını söyleyen Turgutlu Bedensel Engelliler Derneği yöneticisi Av. Hasan Namak, Uluslararası Engelliler Derneği Turgutlu Şube Başkanı Mehmet Çetin ve Necdet Aracı, “Genç öğrencimizi böyle bir yazı kaleme aldığı için ziyaret edip onurlandırmak istedik. Engellilerin duygu ve düşünceleri ancak bu kadar iyi tarif edilebilir. Öğrencimizin engelliler başta olmak üzere yaşadığı çevreye karşı duyarlı olması bizleri gelecek adına umutlandırdı. Genç öğrencimizin tespit ve ifadeleri gerçekten mükemmel, güzel bir yorum.  Toplumumuzda bu duyarlıkların artması en büyük temennimiz. Turgutlu’ya, genç bir yazar kazandığı müjdesini verirken, öğrencimizi kutlar; bu öğrencimizin yetişmesinde emeği geçen başta ailesi olmak üzere, tüm öğretmenlerine teşekkür ederiz.”dediler. (Haber Merkezi)   Genç Yazar Suzan Gökhan’ın Turgutluların dikkatini çeken “İşimizdeki Engeller” başlıklı yazısı şöyle:    “Herkesin önünde bir engel vardır. Onları gerçek hayata ulaşılmaz kılan da bu engellerdir. Gerçekleri kapalı odalara hapsetmeye, onları güneşten mahrum bırakmaya neden olur bu engeller. Hayata bir pencereden bakmasının sebebidir gencecik fidanların. Ebediyen sonsuzluğa gömer onları bu engeller. İstemedikleri hâlde yatağa, tekerlekli sandalyeye, bakıcıya bağımlı olurlar. Nasıl ve niçin yaşadıklarını hiç anlamadan… İçlerinde yaşamaya dair umut kıvılcımları kalmış olsa bile, masum dünyadaki buz gibi bakışlar bir daha alevlenmeyecek şekilde söndürür bu kıvılcımları.     Bahsettiğim, hayatımızın her karesinde yer alan, özgürlüklerine bir türlü kavuşamayan engelliler. Bir ses duymak, bir ışık parıltısı görmek, bir adım atmak, insanların uzayda yaşam bulması gibidir onları için. Bunları yapmayı ne kadar istiyor olsalar da her adımda durduruyor onları içlerindeki dışlanmışlık duygusu. En sevdiklerinin bile onlara acıma duygusuyla bakmaları soğutuyor onları yaşamdan.   Oysa onların ne pahalı ve gösterişli kıyafetleri, ne acıyarak bakan bakışlara, ne de etrafında pervane olan insanlara ihtiyaçları var. Sadece içten gelen bir tebessüm, sevgi dolu bir bakış ve en önemlisi hayatı dört duvar arasında geçirmek yerine tüm insanlar gibi dolu dolu yaşamaktır onların için önemli olan. Engellileri bir an olsun unutup hayat denen mucizeyi tatmak…   Gerçeklerle yüzleşmemiz istenseydi eğer, önce engellilere hayatı gösterin derdim. Onları herkesten saklamak yerine özgürlüklerini vermek için her şeyden önemlidir bence. Her gün onları gördüğümüzde yüzümüzü çevirmek ya da acıyarak bakmak yerine, kısa bir süre olsa bile onlarla vakit geçirmemizi, onlara hayatın güzelliklerini göstermenizi öneririm. En azından bir çift iğneleyici gözden daha iyidir bu onlar için. Onları her gün öldürmek yerine bir kez olsun hayatı yaşatın.