4
Tütün Üreticileri Banka Kredilerinin Artırılmasını İstiyor
Manisa ilinde Akhisar’dan sonra üretimde tütüncülüğün yoğun olduğu Turgutlu ilçesinde üreticiler masraflarının ağır olmasından yakınarak Ziraat Bankası tarafından verilen ziraî kredilerin artırılmasını istiyor.
Yetiştirilmesi 14 ay süren tütün, binlerce üreticinin umudunu bağladığı acı tütün…
Üretici Hüseyin Yurttaş (42), “Dört nüfusa bakıyorum. Bu yıl 15 dönüm yeri icarla tuttum. Elimdeki paranın büyük bir bölümünü icara verdim. Hani bunun çapalama parası... Hani bunun gübre parası… İlaç parası… Benim gibi bu durumda binlerce üretici var. Masraflarımız ağır. Umarız el uzanır da bizlere verilen zirai krediler artırılır.” diyerek tekrar tütün çapasını alarak işe koyuluyor.
“Büyük Emek İstiyor”
Turgutlu ilçesinde tütün ekimi oldukça büyük bir alanda yapılıyor. Ancak üreticiler, “Tütün büyük emek istiyor. Ancak emeğimizin karşılığını alamıyoruz desek yalan söylememiş oluruz.” diyorlar.
Halk Eğitim Merkezi Kurslarında Başarı Gösteren 3 bin 68 Kursiyer Başarı Belgelerini Aldı
Turgutlu Halk Eğitim Merkezi tarafından gençleri meslek sahibi yaparak yurt ekonomisine katkıda bulunmalarını sağlamak amacıyla şimdiye kadar açılan çeşitli kurslarda başarı gösteren 3 bin 38 kursiyere belgeleri verildi.
Turgutlu Halk Eğitim Merkezi yetkililerinden alınan bilgiye göre ilçe ve köylerinde 115 okuma ve yazma kursuna 2 bin 453, 11 dikiş nakış kursuna 270, elektrik kursuna 20, kalorifercilik kursuna 25, İngilizce kursuna 63, bağlama kursuna 25, ilkokul düzeyindeki diploma kursuna 122, traktör kursuna 74, daktilo kursuna da 16 kişi katıldı. Bu arada Merkez Ceza ve Tutukevi’nde beden eğitimi, yurttaşlık ve ahlâk eğitimi dersleri verildi. Fotoğrafta dikiş nakış kursuna katılan gençler görünüyor.
1984’ten 2022’ye
Doğan Çizmeci’nin 1984 yılında hazırladığı yazı dizisinin dördüncü bölümü, iki ana konu etrafında şekillenmiştir. Bunlar ilçenin önemli tarım ürünlerinden tütün ve öne çıkan kurumlardan birisi olan Halk Eğitim Merkezi’dir.
Ege Bölgesi, Türk tarımının onlarca yıl boyunca en önemli ürünlerinden birisi olan tütünün en yoğun olarak üretildiği bölge olmuştur. Manisa’da da bilhassa Akhisar ve Turgutlu, tütün üreticiliğinde en fazla öne çıkan ilçeler durumundadır. Ancak 1994 yılından itibaren başlanan üretim kotaları[1] ile beraber, Turgutlu, öncesinde çok önemli bir gelir kaynağı olan tütüncülükten zorunlu olarak uzaklaşmıştır. O dönemden itibaren bir zamanlar çok makbul edilen Türk tütünü üretimi de giderek azalmış ve günümüze gelinene dek ülkede tütün ekimi yapılan arazi miktarı da düşmüştür. Turgutlu ovasında tütün ekilen araziler de alternatif tarım ürünlerinin yetiştirildiği sahalar haline gelmiştir. Gerçekten de çok zorlu bir üretim sürecinin sonucunda elde edilen ve bu sıkıntıların romanlara bile konu edildiği[2] tütün, günümüzde bu yörede zaman zaman acı, kimi zaman ise tatlı bir hatıra olarak üreticilerin hafızasında yaşamaktadır. Ancak tüm zorluklarına rağmen tütün üretimine çeşitli gerekçelerle bölgede izin verilmiyor olması, Gediz Ovası’nın önemli bölümünde önemli gelir kaynaklarından bir çeşidin ortadan kalkarak çiftçilerin bir alternatifinin yok olması ile sonuçlanmıştır.
1980’li yıllardan itibaren ilçenin önemli aktörlerinden birisi olan Halk Eğitim Merkezi ise halen bu rolünü başarıyla sürdürmektedir. Halk Eğitim Merkezi’nin bünyesinde açılan kursların sayısı, sürekli olarak artmakta ve günün şartları doğrultusunda yeni branşlarda eğitim verilmektedir. Bunun temelinde belki de Turgutlu Halkevi ve orijinal adı Terakki-i Nisvan Yurdu olan ve Atiye Turhan (1313-1974)[3]idaresindeki dikiş yurdundaki başarılar yer almakta ve Turgutlu Halk Eğitim Merkezi de en azından başlangıç yıllarında bu sağlam gelenek üzerinde yükselmiş olmalıdır. Mazide var olan adlarını andığımız iki eğitim kurumu da Turgutlu tarihinin belirli bölümlerine kendi alanlarında damga vurmuş, etkilerini yok olduktan sonra da sürdürmüşlerdir.
Halk Eğitim Merkezi’nin kapasitesi, açılışının ardından yıllar geçip günümüze yaklaştıkça giderek artmış ve kurumun kullanımındaki binalar yetersiz kaldığı için ilçenin çeşitli yerlerinde kiralanan mekânlarda yeni kurslar açılır hale gelmiştir. Halen hemen her toplumsal statüden binlerce Turgutlulu, merkezin fotoğrafçılıktan el işlerine çeşitlilik gösteren kurslarından istifade etmektedir. Kursların çeşitliliği de hemen her yıl artmaktadır.
[1] Semra Günay Ergün-Kaan Erkan Uğurlu; “1935 Yılından Günümüze Türkiye’de Tütün Ekimi ve Üretiminde Bölgesel Değişimler ile Alternatif Ürün Projesinin Etkileri”; s. 115; http://tucaum.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/280/2015/08/semp4_12.pdf ; Erişim: 07.01.2022.
[2] Türk edebiyatının önemli yazarlarından olan Necati Cumalı’nın ‘Tütün Üçlemesi’ adlı üç romandan oluşan serisi bu anlamda önemlidir. Özellikle Acı Tütün adlı roman, doğrudan adında tütüne yer vermesi ve konusu itibariyle incelenebilir.
[3] 1313 (1896) doğumlu olan Atiye Turhan, ‘yurdun Atiye Hanım’ olarak da bilinmektedir. Kuruculuğunu yaptığı Kasaba Terakki-i Nisvan Yurdu’nun yıllarca idareciliğini ve eğitmenliğini sürdüren Atiye Hanım, 1930’lu yıllarda Turgutlu Belediyesi Meclisi’nin de ilk kadın üyelerinden birisi olmuştur ve binlerce Turgutlulu genç kız, onun kursunda eğitim almıştır.